คุณทำอย่างไรหากพ่อแม่เข้ามาพังห้องนอนของเรา

เราพักอาศัยอยู่ในบ้านของพ่อแม่ค่ะ แต่พักอยู่คนเดียว ส่วนแฟนเรามาหาแล้วก็กลับไม่ได้อยู่กินค่ะ
ส่วนพ่อแม่อยู่อีกหลังนึง ไม่ไกลจากกันมาก ขี่รถ 5 นาทีก็ถึง ช่วงปีใหม่เราทะเลาะกับพ่อรุนแรงมากค่ะ
เลยไม่ได้ไปมาหรือพูดคุย หรือเจอกันมาก็ 4 เดือนแล้ว และพ่อก็ไม่ได้มาบ้านที่เราอยู่ ณ ปัจจุบัน เลย
ก็เหมือนจะต่างคนต่างอยู่แล้วนะคะ
ส่วนบ้านที่เราอยู่ แม่เองเป็นคนขอให้เรากลับมาอยู่ แต่ต้องจ่ายค่าเช่าให้พวกเขาเหมือนตอนที่เราอยู่หอพักเลยค่ะ
เราคิดหนักมากอยู่หลายวันก่อนจะย้ายมาบ้าน  เพราะเรารู้ว่า พ่อแม่เราเป็นคนยังไง ก่อนนี้เราอยู่หอพักคนเดียว ดิ้นรนด้วยตัวเองมาหลายปี 
เพราะตอนเด็กๆ เราโดนทำร้ายร่างกายเกือบทุกวัน และใช้ชีวิตเหมือนตกนรก
โดนด่าเสียๆหายๆ ทั้งที่ไม่ใช้ความจริงโดนประจานจนอับอาย และต้องหนีออกจากบ้านตอนอายุ 15
 แต่ด้วยความที่ก่อนจะย้ายมาแม่กับพ่อเปลี่ยนไปมากๆ ดีขึ้นมากๆ รับฟังเราเยอะขึ้น ใจดีกว่าเมื่อก่อน เอื้อเฟื้อ ใจเย็นลงมากๆ เราถึงตัดสินใจกลับมา
แต่พอกลับมาได้ไม่ถึง5เดือน ก็เหมือนเดิม ทะเลาะและลงไม้ลงมือกับเรา แถมไม่ได้ดั่งใจเขาก็ด่าประจานเราแบบเดิมๆ 

**เราจึงบอกให้เขาต่างคนต่างอยู่ เราอยู่ของเรา เงินจะส่งให้ ส่วนเขาก็อยู่ของเขาไป**

แล้วเรื่องมีอยู่ว่า... เรากลับจากที่ทำงานแล้วมาพบห้องนอนตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่เหมือนเดิม 
ตู้เสื้อผ้าถูกโยกย้ายที่ พรมขนสัตว์ที่ปูไว้กับพื้นดีๆ ก็ถูกม้วนๆ ขยุ้มๆ เป็นก้อนไว้มุมนึงของห้อง 
และเสื้อผ้าที่ใช้แล้ว เสื้อผ้าผู้หญิงของเราถูกกองไว้บนที่นอน ตามพื้นก็มีแต่เศษฝุ่นเยอะไปหมด
เราจึงโทร.ไปถามแม่ว่า ใครมาทำอะไรกับห้องนอนเรา ทำไมไม่มีการบอกกล่าว หรือขออนุญาตก่อน 
ห้องนอนเราคือห้องส่วนตัว ซึ่งแม่ก็ตอบกลับมา มาย้ายโต๊ะหมู่บูชาพระออกจากห้องนอนเรา ซึ่งเราไม่ได้ยินยอมให้เขามาไว้ในห้องเราตั้งแต่แรก
เพราะเราเป็นผู้หญิง แต่เขาให้เหตุผลว่ายังหามุมวางไม่ได้ เลยมาฝากไว้ที่ห้องนอนเรา

เราเลยบอกว่าถึงยังงั้นก็เถอะ แม่เข้าห้องหนูพาคนอื่นเข้ามาก็ควรจะบอกหนูก่อน แต่แม่เรากลับสวนมาว่า  บ้านกู กูจะเข้าไปทำอะไร กูจะต้องของมิงด้วยหรอ อี... 
และด่าเราแรงๆ เหมือนจะให้คนอื่นเข้าใจผิดว่า เราห้ามไม่ให้แม่เข้าบ้าน ซึ่งมันเกินไปมากๆ
แถมยังทวงของคืนอีก ซึ่งของที่เขาทวงคือตู้เสื้อผ้าที่เขาเองเป็นคนซื้อมาให้เราตอนเราจะย้ายเข้ามาอยู่บ้านไว้กันเตียงเรากับพระ
สั่งให้เราเอาทุกอย่างออกจากตู้แล้วยกตู้ไปไว้ห้องเก็บของ คือมันตลกมากเลยนะกับอารมณ์และความคิดเขา ที่จะเอาชนะเรา
และมันทำให้เราโกรธพวกเขามากๆ ทำไมเขาไม่เปลี่ยนไปสักที ทำไมเขาไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ไม่มีเหตุผล พอรู้ตัวเองผิดก็ โวยวายเอาเรื่องเรา
การที่เราคิดว่าการต่างคนต่างอยู่เป็นทางออกที่ดีแล้ว พวกเขาเองก็มาระรานเราอยู่ดี

ถ้าเรื่องย้ายออกไปอยู่ด้วยตนเอง ตอนนี้เราไม่สะดวกย้ายไปอยู่หอเลยค่ะ เพราะเราสัตว์เลี้ยง การหาหอพักที่เลี้ยงสัตว์ได้ค่อนข้างหายาก และมีของใช้ไฟฟ้าเฟอร์นิเจอร์ที่ซื้อเข้าบ้านเยอะ และการหาที่อยู่ใหม่มันต้องใช้เวลาด้วยอ่ะค่ะ 

**เราอยากรู้ว่า .... ระหว่างมองหาหอนี้ นอกจากการที่ต่างคนต่างอยู่แล้ว มีวิธีจัดการกับความโกรธของเราที่มีต่อพ่อแม่อย่างไรดี 
หากเป็นคุณคุณจะมีอารมณ์โกรธหรือไหม และผิดไหมที่เราโกรธ หรืออาจจะถึงขั้นเกลียดพ่อแม่